„Noga moja nie postanie tam, gdzie nie ma tego, o co chodzi”.
Witkacy
Nie kochaj półmiłością, nie gość półprzyjaciół
Nie oddawaj się dziełom na pół uzdolnionych
Nie żyj półżyciem
I nie umieraj półśmiercią
Chcesz milczeć, milcz
Chcesz mówić, mów, aż skończysz
Nie uciszaj się po to, żeby coś powiedzieć
I nie mów po to, by milczeć
Jeśli się zgadzasz, wyraź to dosadnie
Nie ukrywaj tego
Jeśli odmawiasz, odmów jasno,
dwuznaczna odmowa to nic więcej niż słaba zgoda
Nie zgadzaj się na półśrodki
Nie wierz półprawdom
Nie snuj półnadziei
I nie śnij półsnów
Pół napoju nie zgasi twojego pragnienia
Pół posiłku nie zaspokoi głodu
Jeśli przejdziesz pół drogi, donikąd nie dotrzesz
Pół pomysłu niczym nie zaowocuje
Twoja druga połówka to nie ten, kogo kochasz
To ty kiedy indziej, choć w tym samym miejscu
To ty, kiedy cię nie ma
Półżycie to życie, którego nie przeżyłeś
Słowo, którego nie wypowiedziałeś
Uśmiech, który odłożyłeś na potem
Miłość, której nie miałeś
Przyjaźń, której nie znałeś
To dążyć, lecz się nie zjawiać
Pracować i nie pracować
Uczestniczyć, będąc nieobecnym
To przez to dla najbliższych stajesz się kimś obcym,
a oni obcymi dla ciebie
Połowa to tylko chwila, gdy zrobić czegoś nie możesz,
ale ty możesz to zrobić, nie jesteś półistotą
Jesteś całością, istniejesz, by żyć całym życiem,
a nie połową życia
/Khalil Gibran, „Pół życie” (w tłumaczeniu Grzegorza Uzdańskiego)
Prawda jest taka, że ludzie, rzeczy, czy zdarzenia mają taką wartość jaką się im nada.