Tożsamość to świadomość tego kim jesteś, skąd pochodzisz i dokąd chcesz iść, to odrębność zbudowana na poczuciu jedności ze wspólnotą.
***
„Nazwij to klanem, nazwij to siecią, nazwij to plemieniem, nazwij to rodziną: jakkolwiek to nazwiesz, kimkolwiek jesteś, potrzebujesz tego„.
Jane Howard
„Tożsamość człowieka jest swoistym subiektywnym odzwierciedleniem jego obiektywnego uczestnictwa w życiu społecznym i kultury, jego zdolności do autorefleksji, samopoznania i autodefinicji, szczególnie w jego związkach z grupami i środowiskami społecznymi. Tożsamość jest definicją i interpretacją samego siebie i jest odpowiedzią na pytanie, „kim jestem?”, a częściej „kim jestem w danych okolicznościach?”. Człowiek składa się z wielu tożsamości, z których jedne są ważniejsze, inne mniej ważne, ale wszystkie zakorzenione są w indywidualnej biografii i w zakodowanych w pamięci doświadczeniach życiowych.
(…)
Jesteśmy świadkami i uczestnikami trzeciego etapu historycznego doskonalenia się jednostki ludzkiej. Etap najniższy zajmuje jednostka–przedmiot utożsamiająca się z przypisaną jej przez kulturę rolą społeczną, etap pośredni zajmuje jednostka świadoma swych właściwości i własnej odrębności, a etap aktualnie najwyższy zajmuje jednostka kreująca siebie, która jest zdolna do zachowania swej tożsamości w zmieniających się warunkach życiowych. Jest to droga prowadząca do twórczego zaadaptowania się do rzeczywistości wykreowanej przez jednostkę”. > źródło: Monika Wróblewska, „Kształtowanie tożsamości w perspektywie rozwojowej i edukacyjnej”
