Wzięłam strzykawkę, naciągnęłam jeden mililitr różowej farby i oddałam „strzał” w deskę. Drugi strzał wymierzyłam poniżej pierwszego farbą w kolorze pomarańczowym. Następnie palcami obu rąk rozprowadziłam obie plamy we wzór, który kształtem przypominał motyla. Białe luki wzoru uzupełniłam żółcią i zielenią, a potem naniosłam fioletowe, niebieskie i żółte linie… Portret nazwałam …
Żyję już trochę na tym świecie i zauważyłam, że jak kto ma w sobie dar by błyszczeć, to będzie błyszczeć nawet przez sześć warstw brudu, a ci, co błysku nie mają, błyszczeć nie będą, choćby ich nie wiem jak polerować. /Terry Pratchett, „Złodziej czasu”/Niania Ogg
Ten portret jest o tym, żeby nie rezygnować z siebie w połowie drogi, o tym, żeby duchy przeszłości zostawić za sobą, o tym, żeby nie bać się siebie, swojego talentu i swojej kreatywności. Jest wreszcie o tym, że stwarzanie przyszłości dokonuje się w małej obecnej chwili. Jest połączeniem logiki i …
Spomiędzy bezlistnych gałęzi zobaczyłam dziewczynkę na złotym piasku pustyni. Szła za motylem. Odruchowo zaczęłam śpiewać „Katiuszę”, wówczas gałęzie pokryły się kwieciem, a dziewczynka urosła…
Czy wiecie (ja nie miałam pojęcia!), że rodzina storczykowatych liczy sobie 21950–26049 zaakceptowanych gatunków?! To dwa razy więcej od liczby gatunków ptaków, oraz cztery razy więcej od liczby gatunków ssaków! A ja odkryłam jeszcze jeden. Ukrywał się w dżungli myśli i emocji… „Dla wielu kobiet owo przeobrażenie, to przejście …
Przygodę z malowaniem zaczęłam pod koniec 2014 roku, gdy za namową koleżanki (Joasiu, dziękuję!) zapisałam się na kurs ikonopisania u Pani Anny Crisanti. Pierwszą – i jak do tej pory jedyną – tradycyjną ikonę napisałam właśnie tam, na kursie. Przedstawia Chrystusa Pantokratora. Jakkolwiek technika ikonopisania zachwyciła mnie i porwała, czułam, …
Przycięta korona oznacza dotkliwy cios dla korzeni. Ich wielkość jest optymalnie dostosowana do nadziemnych organów. Gdy więc usunie się dużą część konarów, a przez to ograniczy fotosyntezę, odpowiednio duży procent części podziemnych umrze z głodu. Peter Wohlleben, „Sekretne życie drzew”
Gdy budzi się czakra serca. Byłam w szpitalu. Leżałam na łóżku, w pozycji embrionalnej. Cała sala – i ja wraz z nią – była wypełniona turkusowo-błękitną połyskującą substancją,
